ანუ „შენ რომ გული არ გადამაშლევინეო?!“

გასული კვირის დაისზე უმაღლეს საკანონმდებლო ორგანოს პრეზიდენტი ეწვია და სიტყვითაც გამოვიდა, თუმცა პარლამენტმა დებატებზე უარი თქვა, ხოლო, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ამ გადაწყვეტილებით რეგლამენტი არ დაურღვევიათ, წესითა და რიგით, ამ დეტალს არეულობა არ უნდა შეეტანა ჩვენს კანონმდებელთა კანონშემოქმედებით მუშაობაში.

მაგრამ, სავარაუდოდ, იმ მიზეზით, რომ საპარლამენტო ოპოზიციას ტრიბუნაზე გაბრწყინება მოუნდა (ან კი რად არ მოუნდებოდა?!), დებატების არგამართვა ლამის დემოკრატიის საწინააღმდეგო დივერსიად შერაცხეს. 

ხოლო, რაკი შერაცხეს, პრეზიდენტის გამოსვლის დასრულებისთანავე, „ნაციონალებმა“ პროტესტის ნიშნად დარბაზი დატოვეს, რასაც, მაგალითად, პარლამენტის თავმჯდომარემ სამარცხვინო უწოდა.

სახელდობრ, მოპროტესტეებმა კი სასესიო დარბაზის დატოვების მოტივი შემდეგნაირად განმარტეს: საკუთარი აზრის გამოხატვის საშუალება არ გვეძლევაო.

მეორე მხრივ, შეუიარაღებელი თვალითაც ნათელია: „ტყუილი, ტყუილი და პაპიროზი პირში“, ვინაიდან, საკუთარ პოზიციას, შენი მოწონებული, ისე გამოხატავენ. მაგრამ, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ამაზე მაინც დარდობენ, იქნებ უპრიანი იქნებოდა, პროტესტის ნიშნად, საერთოდაც, პარლამენტი დაეტოვებინათ?! –