რენარი: არ არის საჭირო მთელი სიმართლის თქმა, მაგრამ, მხოლოდ სიმართლე უნდა ითქვას.

ვედენსკი: ჩვენი კალენდარი ისეა მოწყობილი, რომ აღვიქვამთ თითოეული წამის სიახლეს.

დიზრაელი: სამართლიანობა არ შეიძლება გამოყოფილი იყოს სასარგებლოსგან.

ჰელვეციუსი: სიყვარულში დაგამარცხებენ თუ გაიმარჯვებ – ერთნაირი ბედნიერებაა.

მონტესკიე: რაც ორატორებს აკლიათ სიღრმით, იმას ინაზღაურებენ სიგრძით.

პეინი: თუ ორჯერ დაფიქრდები, სანამ ერთხელ იტყოდე, ორჯერ უკეთესად იტყვი.

ვოლტერი: ჩვენ სიმართლე კი არ გვზღუდავს, არამედ ის, თუ რა ფორმით გამოთქვამენ მას.

ნიცშე: მართალი ადამიანი, ბოლოს და ბოლოს, იმ დასკვნამდე მიდის, რომ გამუდმებით იტყუება.

ლომონოსოვი: მე უფრო მაღლა ვაყენებ ერთ გამოცდილებას, ვიდრე ათ აზრს, მხოლოდ წარმოსახვაში დაბადებულს.

ლაროშფუკო: შეიძლება ისეთი ქალის პოვნა, რომელსაც არცერთი საყვარელი არ ჰყავდა, მაგრამ, ვერ იპოვი ისეთს, რომელსაც მხოლოდ ერთი ჰყავდა.

სტენდალი: ძაღლის ერთგულების იმედი ბოლომდე იქონიე, ქალისა – შემთხვევამდე.

ჰერაკლიტე: ავადმყოფობა სასურველს ხდის ჯანმრთელობას, დაღლილობა – დასვენებას, შიმშილი – სიმაძღრეს, ბოროტება – სიკეთეს.

ცვაიგი: მუდამ ხომ ასე ხდება: ჯერ ექიმი აკვირდება პაციენტს, ხოლო მერე, თუ მკურნალობა დიდხანს გაგრძელდა, ავადმყოფიც სწავლობს ექიმის დაკვირვებას.

ბრუნერი: ადამიანთა უმრავლესობა ცუდია.

პინდარე: ადამიანს ჰმართებს, ღმერთზე კარგი თქვას – ამით მცირდება შეცოდება.

ვერნი: ადამიანს მოგზაურობაზე მეტად მოგზაურობის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნება უყვარს, სადაც მას მეტი ფასი ედება და მოგზაურობის შთაბეჭდილებებით ტრაბახის შესაძლებლობა ეძლევა.

ეშენბახი: დიდი ღირსების მქონე ადამიანებს ადვილად არ პატიობენ ხოლმე მცირე შეცდომებსაც კი.

ეზოპე: ბუნებით ბოროტი ადამიანი, რა გინდ უნდა ეცადოს, მაინც ბოროტი რჩება.

დიუნი: ადამიანის ბუნებას ახასიათებს მისწრაფება – იყოს მნიშვნელოვანი.

ციცერონი: მე მომწონს ახალგაზრდა ადამიანში სიბერის რომელიმე კარგი ხასიათი და, მოხუცში – რომელიმე კარგი ახალგაზრდული ხასიათის ხარისხი.

ბელინსკი: ზნეობრიობის რეალობა, გონების ბრწყინვალე სხივების ზემოქმედების შედეგად, გულიდან იზრდება. მისი საზომი მოქმედებაა და არა სიტყვები.