დიზრაელი: უდიდესი სიკეთე, რომელიც შეგიძლია, სხვას გაუკეთო, იმას კი არ ნიშნავს, რომ გაუყო მას შენი სიმდიდრე, არამედ, დაეხმარო მას, საკუთარ თავში საკუთარი სიმდიდრე აღმოაჩინოს.

ლაროშფუკო: სიქველის სასახელოდ ის მაინც უნდა ითქვას, რომ ყველაზე დიდი უბედურება ადამიანებს მისი წყალობით კი არ ატყდებათ თავს, არამედ, მათი საკუთარი ცდომის შედეგად.

ვოლტერი: როცა არაფერი აქვთ სათქმელი, ყოველთვის ცუდად ლაპარაკობენ.

ჰესე: სიბრძნეა – იაზროვნო პესიმისტურად და იმოქმედო ოპტიმისტურად.

ფულერი: დაკარგული მეგობარი ორმაგი მტერია.

ტოლსტოი: რაც უფრო ადვილია მასწავლებლისთვის სწავლება, მით უფრო ძნელია მოსწავლეებისთვის სწავლა.

მონტენი: სხვას რომ ასწავლო, ამას უფრო მეტი ჭკუა სჭირდება, ვიდრე, თვითონ რომ ისწავლო.

ტურგენევი: კიცხვისა და გმობის უფლება მხოლოდ მას აქვს, ვისაც უყვარს.

ადისონი: ეჭვიანობის ავადმყოფობა ისეთი ბოროტხარისხიანია, რომ ყველაფერი მის საკვებად გადაიქცევა ხოლმე.

ლაო ძი: დაკმაყოფილდი საკუთარი თავით, მდიდარო!

დემოკრიტე: ადამიანებს კარგი სულიერი მდგომარეობა ექმნებათ ზომიერი სიამოვნებისა და ჰარმონიული ცხოვრებისგან. თუ უკმაყოფილება და ზედმეტობა ერთმანეთს ენაცვლება, სული დიდ რყევას განიცდის და ასეთი სულები არც მშვიდნი და არც ხალისიანად განწყობილნი არ შეიძლება იყვნენ.

ჰელვეციუსი: ის, ვინც ღრმად სწავლობს საკუთარ სულს, ხშირად იჭერს საკუთარ თავს შეცდომებში, რაც მას ძალაუნებურად თავმდაბალს ხდის – იგი საკუთარი განათლებით აღარ ამაყობს და საკუთარ თავს სხვაზე მაღლა არ აყენებს.

ფრანსი: რომ არ იცნობდე ეჭვიანობისგან გამომდინარე ტანჯვას, ან მღვდელი უნდა იყო, ან – ჯარისკაცი.

რენანი: მხოლოდ დრო არ კარგავს დროს.

ბალზაკი: დიდება არ არის მომგებიანი საქონელი – ძვირი ღირს და ცუდად ინახება.

ზიმელი: მდაბალს სურვილი აქვს, მაღალს გაუტოლდეს.

ბუასტი: გონებრივი სიამოვნებები ახანგრძლივებენ სიცოცხლეს, იმდენად, რამდენადაც გრძნობისმიერნი ამოკლებენ მას.

სტენდალი: ქალი ფიქრობს, რომ მარადისობა მისცა; მამაკაცს კი ჰგონია, რომ წუთი მიიღო.