ბრძნული აზრები
შენტენონი: ავზნეობა გულისა ცხადი ნიშანია ჭკუანაკლულობისა.
საადი: ბრძენი ის არის, ვინც სიგლახეს არიდებს თავს და არა ის, ვინც კარგს გასწავლის და ავს სჩადის.
ჰიერმონი: ადამიანის ფიზიკური სიმაღლე განიზომება მიწიდან თავის თხემამდე, მისი ზნეობრივი სიმაღლე კი – მანძილით მისი თავიდან ზეცამდე.
ლაფონტენი: ვინც მკვდარსა ჰგავს ცხოვრებაში, მას სიკვდილიც უფრო უმძიმს.
ფირდოუსი: ძალიდანაა ჩვენი სიმართლე, სისუსტიდან კი – ჩვენი სიცრუე.
დიუკლო: იშვიათად ხდება, რომ ძლიერი ადამიანები ბოროტად არ იყენებდნენ ძალას.
დიდრო: მდუმარება თანმხლებია სიდიადისა.
გოეთე: ძლიერი ხასიათი ეწოდება მას, რომელიც ესწრაფვის საკუთარი თვითმყოფადობის გამოვლინებას, თუნდ საკუთარი პიროვნების დაკარგვის ხარჯზეც კი.
ადისონი: სიამაყე სათავეს იღებს საკუთარი თავის არცოდნისა და განსჯის უნარის ნაკლებობისგან.
ლაროშფუკო: მხოლოდ მაშინ ხარ კარგი მოსაუბრე, თუ შეგიძლია მოსმენაც და პასუხიც.
ბალზაკი: სადაც პატივმოყვარეობა იწყება, გულწრფელობას იქ ეღება ბოლო.
გოდარი: ფილმის გადასაღებად არაფერი გჭირდება, გარდა ქალისა და იარაღისა.
როხასი: ბრძენია ის ადამიანი, რომელმაც იცის ყველგან იმის შემჩნევა, რაც შესწავლის ღირსია და თითოეულ უმნიშვნელო რამისგან თავისთვის სასარგებლო გაკვეთილის გამოტანა შეუძლია.
ჩესტერფილდი: ადამიანების შესწავლა არანაკლებ ყურადღებასა და გულმოდგინებას მოითხოვს, ვიდრე წიგნების და, შეიძლება, მეტ გამჭრიახობასა და შორსმჭვრეტელობასაც კი.
არისტოტელე: იმისთვის კი არ ვმსჯელობთ, რომ ვიცოდეთ, რა არის სათნოება, არამედ იმისთვის, რომ კარგი ადამიანები გავხდეთ.
გორკი: ცხოვრებაში ცუდიც ისევე კარგად უნდა იცოდე, როგორც კარგი.
ტოლსტოი: ყველა აქებს საკუთარ გულს, მაგრამ, ვერავინ ბედავს საკუთარი გონების ქებას.
დარვინი: მხოლოდ უმეცარი იტყვის, ამა თუ იმ პრობლემის გადაჭრას მეცნიერებანი ვერასოდეს შეძლებენო.
უაილდი: ქალების უმეტესობა იმდენად ხელოვნურია, რომ ხელოვნების მიმართ გულგრილობას იჩენს; მამაკაცები კი იმდენად ბუნებრივები არიან, რომ მშვენიერების აღქმის უნარი ეკარგებათ.
ეპიკურე: შენ დღეს ფემინიზმზე თქვი – „კი”, მაგრამ ხვალ ქალი გეტყვის „არას”.