ლაროშფუკო: არსებობს ცუდი თვისებები, რომელთა ერთობლიობაც დასაბამს აძლევს დიდ ნიჭს.

ავრელიუსი: ბიწი საერთოდ ვერ ვნებს სამყაროს, ერთი ნაწილის ბიწიერება კი – მეორე ნაწილს, რადგან, თუ ვნებს, მხოლოდ მას, ვისაც ძალუძს თავი დაიხსნას ბიწისგან, თუკი ისურვებს.

მოცარტი: ღმერთის შემდეგ მამა მოდის.

ტოლსტოი: რა არასასიამოვნოა სხვებისთვის მრისხანება და, უარესია, მისთვის ვინც განიცდის, რადგან ის, რაც მრისხანებაშია დაწყებული, სირცხვილით მთავრდება.

საადი: ის, ვინც რჩევებში მზეა და ომში – ლომი, გონებით იმორჩილებს მრისხანებას თავისას.

სუხომლინსკი: შვილის აღზრდის დროს, განამტკიცებ რა შენს ადამიანურ ღირსებას, საკუთარ თავსაც აღზრდი.

რუსო: იცით, რა არის ყველაზე ნამდვილი მეთოდი, რომ თქვენი ბავშვი უბედური იყოს? მიაჩვიოთ იმას, რომ არაფერზე უარი არ უთხრან.

ბალზაკი: არსებობისთვის ბრძოლა და ერთმანეთის სიძულვილი – ესაა ერთადერთი რამ, რაც ადამიანებს აკავშირებს.

ესქილე: ბრძენი ის არის, ვინც იცის საჭირო და არა ბევრი.

ციცერონი: სიბერეში ისე არაფერს უნდა მოვერიდოთ, როგორც სიზარმაცესა და უსაქმურობას.

კამიუ: სიბერე გრძნობიდან თანაგრძნობაზე გადასვლას ნიშნავს.

კონფუცი: წვრილმანებში თავშეუკავებლობას დიდი საქმის დაღუპვა შეუძლია.

ჰიუგო: სამშობლოს შერცხვენა მისი გაცემის ტოლფასია.

პლატონი: სამშობლოს უფრო მეტი უფლებები აქვს, ვიდრე მშობლებს.

ბრეხტი: ხელოვნება უნდა იყოს აღზრდის საშუალება, ხოლო მისი მიზანი – სიამოვნება.

დიდრო: ხელოვნება არის ჩვეულებრივში არაჩვეულებრივისა და არაჩვეულებრივში ჩვეულებრივის პოვნის უნარი.

ბიორნე: ძალაუფლების საიდუმლო იმაში მდგომარეობს, რომ იცოდეთ: სხვები ჩვენზე უფრო მშიშრები არიან.

შამფორი: უბედურია ის, ვინც ჭკვიანია, მაგრამ, ამასთან ერთად, ძლიერი ხასიათი აქვს.

პასკალი: რატომ არის, რომ კოჭლი ადამიანი არ გვაღიზიანებს, ჭკუით კოჭლი კი გვაღიზიანებს? კოჭლს გაცნობიერებული აქვს, რომ ჩვენ დავდივართ სწორად, ხოლო ჭკუით კოჭლი ამტკიცებს, რომ, ის კი არა, ჩვენ ვკოჭლობთ.

გარდნერი: მამაკაცმა, რომელიც ქალს დახმარების მიზნით მკლავში ხელს ჩასჭიდებს, მეტწილად, ზუსტად არ იცის, სად მთავრდება მკლავი.

გოლდსმიტი: ქალის ხასიათი ხშირად მისი სილამაზის მიხედვით ყალიბდება.