ჰესიოდე: ჭეშმარიტად დიდი ადამიანი იგია, ვინც შეძლო და დაეუფლა თავის დროს.

პასკალი: წარსული და აწმყო – ჩვენი საშუალებებია, მომავალია ჩვენი მიზანი.

თეოფრასტე: დრო ყველა საშუალებათა შორის ყველაზე ძვირფასი საშუალებაა.

ლაფონტენი: ყვავილებით მოფენილ გზას არასოდეს დიდებამდე არ მივყავართ.

ტაციტი: დიდების წყურვილი ბრძენსაც კი უკანასკნელი ტოვებს.

ბუფონი: დიდება სიკეთეა მხოლოდ იმდენად, რამდენადაც მისი ღირსია ესა თუ ის ადამიანი. 

რუმი: ჭკუა ის არის, მოქმედებდე სიტყვის თანახმად.

კონფუცი: ცა ჩემში ქმნის ზნეობას.

ჰელვეციუსი: ღმერთისა და ზნეობრიობის გაიგივება კერპთაყვანისმცემლობას ნიშნავს: ეს ნიშნავს ადამიანთა ქმნილების გაღმერთებას.

არისტოტელე: ურიგო ჩვევიდან ვითარდება ბილწსიტყვაობაც და უმსგავსი ქცევებიც.

აპულეიუსი: უზნეობა საკუთარი თავის უარყოფაა.

შოპენჰაუერი: საშუალო ადამიანი ცდილობს, როგორმე მოკლას დრო, ნიჭიერი ადამიანი კი ფიქრობს, როგორ გამოიყენოს ის.

ვოლტერი: თავისუფლება იმ გამარჯვების ფასია, რომელსაც ჩვენ საკუთარ თავზე მოვიპოვებთ.

დემოკრიტე: თავისუფლად მე იმ ადამიანს მივიჩნევ, რომელსაც არც არაფრის იმედი და არც არაფრის შიში არ აქვს.

კამიუ: თავისუფალია ის, ვისაც შეუძლია, რომ არ მოიტყუოს.

აინშტაინი: ღვთის წინაშე ჩვენ ერთნაირად ბრძენები ან ერთნაირად ბრიყვები ვართ.

ბერნანოსი: სთხოვე ღმერთს, რომ აკურთხოს შენი საქმე, მაგრამ, არ სთხოვო, რომ შენ მაგივრად შეასრულოს ის.

ჩეხოვი: ხალხის დონე და შველა მის ინტელიგენციაშია, იმ ინტელიგენციაში, რომელიც პატიოსნად აზროვნებს, გრძნობს და რომელმაც იცის შრომა.

ლაროშფუკო: ჩვენ ვცდილობთ, ღირსებად მივითვალოთ ის ნაკლი, რომლის გამოსწორებასაც არ ვაპირებთ.

პლინიუს უმცროსი: იცოდე, რომ, კაცს, რომელსაც სათნოება უყვარს სხვებში, თავადაც ჭარბად აქვს ის.

ლიბკნეხტი: საკუთარი თავის მიმართ ადამიანი მკაცრი უნდა იყოს, თორემ ის წუმპეში გადაეშვება.

ედისონი: ქალი მეტისმეტად სუფთა გულის და პრინციპული არსებაა საიმისოდ, რომ საღ აზრს მოუსმინოს.

ჰუმბოლდტი: ხალხთა ზნეობრიობა ქალთა მიმართ გამოხატული პატივისცემით განისაზღვრება.