პუბლიუსი: არასოდეს ეჩხუბო მას, ვისაც არაფერი აქვს დასაკარგი, ეს უთანასწორო ბრძოლაა.

გოეთე: ორი მოჩხუბარისგან შედარებით ჭკვიანი უფრო მეტად დამნაშავეა.

ფულერი: თავმდაბლობა კეთილი თვისებაა, მორცხვობა – ნაკლი.

ვოლტერი: თავმდაბლობა ბრწყინვალეა, მაგრამ გულგრილნი არ უნდა ვიყოთ.

რეიგანი: არსებობს ორი უძველესი პროფესია. მეორეა პოლიტიკა. მისი პირველთან მსგავსება არავითარ ეჭვს არ იწვევს.

კერგრეგორი: ადამიანური ბუნების მთავარი ნაკლი ის არის, რომ ყოველთვის საპირისპიროს ესწრაფვის.

ლაროშფუკო: ვიდრე კაცს სიკეთის ქმნის ძალი შესწევს, არ უნდა ეშინოდეს უმადურობის.

პოუპი: ვინც ბრაზობს, იმის შეცდომებს იტაცებს ის, ვინც გააბრაზა.

ციცერონი: როცა იარაღი გრგვინავს, კანონი  დუმს.

დიზრაელი: პირობები კი არ ქმნის ადამიანს, არამედ ადამიანი ქმნის პირობებს.

კონფუცი: მხოლოდ ჭეშმარიტ ადამიანს აქვს უნარი, უყვარდეს და სძულდეს.

როხასი: მთავარი ადამიანში კეთილი განზრახვებია.

არისტოტელე: ბილწსიტყვაობის ჩვევიდან ცუდი მოქმედებისკენ მიდრეკილება ვითარდება.

სენეკა: დიდი განსხვავებაა იმაში, არ გინდა, თუ არ შეგიძლია შეცოდება.

ლიბკნეხტი: ვინც საკუთარ ნაკლოვანებებს აკვირდება, ის სხვების ნაკლის დანახვას ვეღარ ასწრებს.

ავრელიუსი: შეეცადე, არაკაცთა მიმართ არ განიცდიდე იმას, რასაც არაკაცნი განიცდიან კარგ კაცთა მიმართ.

ჰეზლიტი: ჩვენში ზუსტად იმდენი ღირსებაა, რამდენის შემჩნევაც სხვაში შეგვიძლია.

კიტსი: შეცდომების გზით ჭეშმარიტებამდე მიღწევა ბრძენთა საქმეა; მცდარობაში უდარდელად დარჩენა კი – უგუნურთა საქმე.

აბუ შექარი: არამზადა რომ შეგაქებს, იმაზე დიდი უბედურება არაფერია.

სოკრატე: დაქორწინდი, ყველაფრის მიუხედავად: თუ კარგი ცოლი შეგხვდა, გამონაკლისი იქნები, თუ ცუდი – ფილოსოფოსი გახდები.

შოპენჰაუერი: ღირსება გარეგანი სინდისია, სინდისი კი შინაგანი ღირსება.

ტოლსტოი: არ ცდება ის, ვინც არაფერს აკეთებს, თუმცა, ესაა მისი ძირითადი შეცდომაც.

ჰორაციუსი: უბედურებას აქვს თვისება, გამოავლინოს ნიჭი, რომელიც ბედნიერ პირობებში მიძინებული დარჩებოდა.

მელიხანი: ქალი ორ შემთხვევაში ინარჩუნებს ერთგულებას: როცა მიაჩნია, რომ მისი მამაკაცი ერთადერთი და განუმეორებელია, ან ფიქრობს, რომ ყველა მამაკაცი ერთნაირია.

ბალზაკი: ქალებს სიყვარული აჭკვიანებთ.