კითხვა: ქრისტიანულია თუ არა „საკურთხის“ ცნება და თუ ასეა, რომელ დღეს უნდა მივიტანო ის ეკლესიაში?

პასუხი: „საკურთხი“ ქრისტიანული ცნებაა. თვითონ სიტყვა გულისხმობს, რომ რაღაც უნდა იკურთხოს, ამ შემთხვევაში – პროდუქტი, რომელიც ეკლესიაში მიცვალებულთა სახელზე მიგვაქვს. კურთხევა ხდება პანაშვიდის დროს. საკურთხი ეკლესიაში უნდა მიიტანოთ საეკლესიო კალენდრის მიხედვით დადგენილ მიცვალებულთა დღეებში, ასევე, ნებისმიერ შაბათს.

კითხვა: რა ვუყოთ მიცვალებულის დანატოვარ ნივთებს, რომლებიც მოწყალების სახით გასაცემადაც არ არის ვარგისი?

პასუხი: ასეთი ნივთები მიწაში დაფალით ან შესაფერის ადგილზე დაწვით. ამით მიცვალებულის ხსოვნას არავითარი ზიანი არ მიადგება.

კითხვა: რატომ ხდება, რომ ღვთივსულიერი საუბარი ძნელად განგვაწყობს სასმენად, ხოლო გასართობი – იოლად?

პასუხი: იმიტომ, რომ ეშმაკი უწყობს ხელს უქმადმეტყველებას და ის არის ყოველგვარი სულიერი დარიგების მტერი. ერთ-ერთი წმინდა მამა ყვებოდა: როცა მე ზოგიერთ ძმას სულიერ სარგებლობაზე ვესაუბრებოდი, მათ ისეთი ძილქუში აწვებოდათ ხოლმე, რომ ქუთუთოებს ვეღარ სძრავდნენ.

კითხვა: როგორ უნდა გადაანაწილოს ქრისტიანმა დრო გონივრულად?

პასუხი: ქრისტიანმა ადამიანმა დროის უმეტესი ნაწილი უნდა დაუთმოს სულისთვის ზრუნვას – ლოცვას, უფალზე ფიქრს, შესაბამის გარჯას, კეთილ საქმეთა სრულყოფილად შესრულებას, ხოლო დანარჩენი დრო მოახმაროს ხორციელ საჭიროებათა შესახებ ზრუნვას. სამწუხაროდ, ადამიანები პირიქით იქცევიან – ჯერ ხორციელი სიამოვნებისთვის ზრუნავენ, ხოლო სულისთვის – თუ დრო დარჩებათ, მხოლოდ მაშინ ირჯებიან.