ბრძნული აზრები
მელიხანი: თუ ორი უბედურებიდან ერთ-ერთს არჩევ, შეიძლება, მაშინ არც ისე ცუდად ყოფილა საქმე.
ჰემინგუეი: თუ გეუბნებიან: „ჩემი სიმდიდრე სიმწრით მაქვს მოპოვებული“, თქვენ შეგიძლიათ შეეკითხოთ: „ვისი სიმწრით?“
ტვენი: ადამიანებს ის კი არ უნდათ, უბრალოდ მდიდრები იყვნენ, მათ სურთ, სხვაზე მდიდრები რომ იყვნენ.
ვოლტერი: ბევრს სჯერა ღმერთის, მაგრამ ძალიან ცოტასი სჯერა ღმერთს.
უაილდი: ამერიკის ყველაზე ძველი ტრადიცია ახალგაზრდობაა, ის სამასი წლისაა.
ნიცშე: მუსიკა ბადებს გრძნობებს, რომელიც ცხოვრებაში არ არსებობს.
ეშენბახი: ადამიანი, რომელიც არასოდეს ცდება, იღებს ბრძანებებს იმ ადამიანებისგან, რომლებიც ცდებიან.
რასელი: დავიწყებული აზრი ყოველთვის მნიშვნელოვნად გვეჩვენება.
მანი: ფიქრი ადვილია, წერა – ძნელი.
ლერმონტოვი: აღზრდა ძნელი რამ არის, გგონია, მოვრჩიო და ახლა იწყება.
ბელინსკი: ადამიანს ეშინია მხოლოდ იმის, რაც არ იცის. ცოდნა ამარცხებს შიშს.
ბუასტი: დავა შეიძლება მასთან, ვისაც არ ეთანხმები და თანაც კარგად გესმის.
ილია: ქვეყანა ტაძარი კი არაა, საცა კაცი მარტო უნდა ლოცულობდეს, არამედ სახელოსნოა, საცა უნდა ირჯებოდეს და მუშაობდეს.
აკაკი: სოლომონმა თქვა: ბრძენი ის კი არ ყოფილა, ვინც მარტო თავის ჭკუაზე დადის, – ის ყოფილა, ვინც სხვებსაც დაეკითხება ხოლმეო.
კონსტანტინე: სანამ დედა ჰყავს კაცს, მუდამ ახალგაზრდად ითვლება.
ლონგფელო: სახიფათოა მოყვარე შტერი, ჯობია, გყავდეს ჭკვიანი მტერი.
ფრანკლინი: შენი შრომა აიძულე; ნუ დაელოდები, რომ მან გაიძულოს.
კომენსკი: მხოლოდ ის არის ადამიანში მტკიცე და საიმედო, რაც მის არსებაში ცხოვრების პირველ პერიოდში დაინერგა.
ბონაპარტე: იცით, რა მაოცებს ყველაზე მეტად? ის, რომ რაც უნდა ეცადო, ძალმომრეობით ვერაფერს შექმნი და ვერც ვერაფერს დაამტკიცებ. ქვეყნად ორად ორი ძალა მეგულება: ხმალი და გონება. საბოლოოდ გონება მუდამ სჯობნის ხმალს.
სტენდალი: სიყვარული გიჟს აჭკვიანებს და ჭკვიანს აგიჟებს.
დიდრო: ჭეშმარიტებას უყვარს კრიტიკა, მისგან მხოლოდ მოგებული რჩება; სიცრუეს სძულს კრიტიკა, რაც მისთვის ხელსაყრელი არაა.
გოეთე: ქალიშვილები გვიყვარს იმის გამო, რაც არიან, ვაჟები კი იმის გამო, რაც უნდა გახდნენ.
ლაროშფუკო: ქალებს მამაკაცების გასულელება უფრო მოსწონთ, ვიდრე მათი საყვარლებად ქცევა.