როლანი: არაფერია ისე მიმზიდველი,  როგორც ნებისყოფა, რომელიც ამარცხებს ურჩ სხეულს.

ჟორესი: ჭეშმარიტი მეცნიერებისა და ხელოვნების ნაყოფი მოგება კი არ არის, არამედ მსხვერპლი.

ემერსონი: ცხოვრებასთან მეტისმეტი სიახლოვე ხელოვნებისთვის მომაკვდინებელია.

ნაპოლეონი: ხალხი უნდა აიძულო, შეძრწუნდეს, რათა ჩაუნერგო შეუპოვრობა.

ჰეგელი: ხელოვნება არსებობს არა რომელიმე ჩაკეტილი წრისთვის, განათლებული ადამიანების ერთი ჯგუფისთვის, არამედ მთელი ერისთვის. 

კრომველი: სამწუხაროდ, სისტემებს მეტ მნიშვნელობას აძლევენ, ვიდრე ადამიანებს.

პავლოვი: სიცოცხლის ყოველ ფეთქვას რომ განიცდი, სიხარული ამაგრებს სხეულს.

პლინიუ უფროსი: ადამიანები რომ ადამიანურად ვცხოვრობთ და ჩვენზე რაღაც მოგონებას ვტოვებთ, ამას ქაღალდს უნდა ვუმადლოდეთ.

სუვოროვი: მტრის უკუგდება – მარცხია; მოკვეთა, ალყაში მოქცევა, შემუსვრა, გაფანტვა – წარმატებაა.

ჩერნიშევსკი: აღზრდის წრეს კრავს ოთხი საწყისი: ქველმოქმედება, ზრდილობა, კეთილი ქცევა და ცოდნა.

ილია მეორე: საქართველომ იტვირთა ტვირთი მოწამისა და ამით იხსნა სხვა ერები.

ნოდარ დუმბაძე: სამშობლო უფრო მეტად გაჭირვება და ტკივილია, ვიდრე დალხინება და დღესასწაული.

კონსტანტინე: ნამდვილი გმირები ხანდახან ტანმორჩილნი არიან და უჩინარნი.

მაიაკოვსკი: მე მომაგონდა, რომ ქართველი ვარ.

ჰელვეციუსი: შეზღუდულ ადამიანთა სურვილი ისაა, რომ მათზე მაღლა არავინ იყოს.

ლაფონტენი: კარიერას ის აკეთებს, ვინც სხვებისთვის ავსულია.

ვოლტერი: ყველაფერი უკეთესობისკენ მიდის („ოპტიმიზმი თვით სახრჩობელასთან“).

ლაბრიუიერი: თავხედობა განწყობის ნაყოფი როდია, შინაგანი თვისებაა, თანდაყოლილი მანკია.

პოპი: გონებას ძალას ანიჭებს ვარჯიში და არა სიმშვიდე.

ფილდინგი: ცუდ წიგნებსაც ისევე შეუძლიათ ადამიანის გაფუჭება, როგორც ცუდ ამხანაგებს.

ნიცშე: აჰ, რამდენი დიდი იდეა ვიცით, საბერველზე მეტ ზეგავლენას რომ არ იმსახურებს: ადამიანს ბერავენ და კიდევ უფრო აცარიელებენ.

ბეთჰოვენი: ჩაუნერგეთ ბავშვებს სათნოება. მხოლოდ ის მოუტანს მათ ბედნიერებას.

ფიხტე: ბედნიერება არის გასრულებული მოვალეობა.

ლაიბნიცი: დარდი – სულის მოუსვენრობაა, როცა ის ფიქრობს დაკარგულ სიამეზე, რითაც შეიძლებოდა მეტხანს დამტკბარიყო, ან როცა იტანჯება ამჟამად თავს დატეხილ ბოროტებაზე.

როულენდი: მამაკაცს ბედნიერებისთვის ქალის სჭირდება, ხოლო ნამდვილი ბედნიერებისთვის ნამდვილი ქალი.

ჟენე: თუ ქალი სიმდიდრესა და სიყვარულს შორის არჩევანს აკეთებს, ცდილობს, ორივე აირჩიოს.