შოპენჰაუერი: სიცოცხლეშივე ძეგლის დადგმა ნიშნავს, არ არსებობს იმის იმედი, რომ ამ ადამიანს არავინ დაივიწყებს.

მონტენი: დროის ერთადერთი საზომი ხსოვნაა.

ტვენი: კანონის შემადგენელნი არ კითხულობენ, მხოლოდ წერენ.

კენედი: ჩვენ არასდროს წარვმართავთ მოლაპარაკებებს შიშის გამო და არასდროს შეგვეშინდება მოლაპარაკებების.

ბაირონი: ღალატი, ისევე როგორც სიყვარული, შესაძლებელია, იყოს პლატონური.

მონტესკიე: როდესაც ადამიანი ცუდად იქცევა, ამბობს: „მომიტევეთ, მე, უბრალოდ, ადამიანი ვარ“.

ბისმარკი: პოლიტიკა არაზუსტი მეცნიერებაა.

ფრანკლინი: პოლიტიკა ასტროლოგიის ერთ-ერთი ფორმაა, დაბადებული ფულის ზოდიაქოს ქვეშ.

ამინადო: ურთიერთგაგება მოითხოვს ურთიერთსიცრუეს.

ეკზიუპერი: თუ შენ გაქებენ იმის გამო, რაც შენ არ გაგაჩნია, ესე იგი, შენგან უნდათ იმის მიღება, რაც გაგაჩნია.

უაილდი: სიმართლე აღარ არის სიმართლე, როდესაც მას ერთზე მეტი ადამიანი იწამებს.

გოეთე: დაუჯერეთ მხოლოდ მას, ვინც სამართალს ეძებს, არ დაუჯეროთ მას, ვინც სამართალი იპოვა.

ჰეროდოტე: ნახევარი სიმართლე მთლიანად ტყუილია.

მენკენი: ყველა სულელს შეუძლია სიმართლის თქმა, მაგრამ იმისთვის, რომ იცრუო, ბევრის ცოდნაა საჭირო.

ვოლტერი: ერთადერთ შემთხვევაშია კარგი ხელისუფლება, როდესაც ცუდი ხელისუფლება იმყოფება უკანასკნელი შიშის მდგომარეობაში.

ჩერნიშევსკი: უთაო შეიძლება იყოს მხედარი და არა ცხენი.

დოდე: ზიზღი სუსტების მძვინვარებაა.

ეშენბახი: ის, რაც გინდა, აუცილებლად მიგაჩნია.

რენარი: ხალხს ერთი საერთო თვისება აქვთ, ყველა სხვადასხვანაირია.

ჩესტერფილდი: რაც არ უნდა ასწავლოთ საკუთარ შვილებს, ისინი ისე მოიქცევიან, როგორც მამა და დედა იქცევიან.

ფორდი: ახლანდელ დროში იცხოვრო სინდისის კარნახით, ნიშნავს, ავტომობილი ატარო მუხრუჭზე დადგმული ფეხით.

ჰაინე: სიბერე ჰგავს მსახიობს, რომელიც ზის მაყურებლებს შორის და უყურებს, როგორ ასრულებს თავის საყვარელ როლებს ვიღაც სხვა.

ბუასტი: ბედი არ სჩუქნის, არამედ სესხად იძლევა.

ტოლსტოი: ჩვენს უბედურებებს ბედს ვაბრალებთ, ხოლო მიღწევებს – საკუთარ თავს.

მოპასანი: სიამოვნებით გავიგებდი, ამქვეყნად რამდენი ქალი ღალატობს ქმარს.

ბრიუიერი: მსგავსად თევზისა, რომელიც თავისა და კუდის გარეშე იზომება, ქალიც ვარცხნილობისა და ჩაცმულობის გარეშე უნდა შეაფასო.