რა სიურპრიზებს უკეთებდა თემურ წიკლაური ცოლსა და შვილს ბინის რემონტის დროს
ლილი ზღვაური (თემურ წიკლაურის მეუღლე): მთელი ბინის რემონტმა თემურის კისერზე გადაიარა. მე და ქეთი არაფერში ჩავრეულვართ – არ ჩაგვრია და ჩვენც აღარ მოვინდომეთ. თვითონ აკეთებდა ყველაფერს. ელიავაზეც თვითონ დარბოდა და ხელოსნებთანაც. გააკეთებდა რაღაცას, მოგვიყვანდა და სიურპრიზად გვაჩვენებდა.
– ბინას ბევრი გადაკეთება დასჭირდა?
– საკმაოდ. რამდენიმე კედელი მთლიანად არის აღებული. არქიტექტორი კი გვყავდა, მაგრამ თემურმა დიზაინშიც ძალიან იაქტიურა. ყველაფერი მისი მეთვალყურეობის ქვეშ, მისი მითითებებით გადაკეთდა და გაკეთდა. ზოგ მამაკაცს რომ ეზარება და ეჯავრება რემონტი, თემურს პირიქით, მოსწონს და ამ დროს თავის სტიქიაშია. შპალერიც თემურის არჩეულია და აქსესუარებიც. ავეჯიც მან იყიდა თავისი გემოვნებით და, როგორ უნდა დაგველაგებინა, ესეც თავადვე მოიფიქრა (იცინის). მარტოდმარტო იყო შეჭიდებული ყველაფერს და ძალიან კარგადაც გაართვა თავი.
მოგიყვებით, როგორ ეძებდა ფარდების მკერავს.
– ფარდებიც მან აარჩია?
– რა თქმა უნდა. ფარდებიც იყიდა ელიავაზე და, სხვათა შორის, ბევრად იაფად, ვიდრე მაღაზიებშია.
– ელიავაზე რომ იცნობდნენ ბატონ თემურს და ფასებიც განსხვავებული იქნებოდა მისთვის, ამაში ეჭვი არ მეპარება.
– კი, კი! (იცინის) ყოველთვის ცნობენ და ყოველთვის უკლებენ ფასებს. თემურსაც ძალიან უხარია. მოკლედ, მოგიყვებით, როგორ იპოვა ფარდების მკერავი. მე კარგად ვკერავ, მაგრამ ფარდებს სხვა სპეციფიკა აქვს. ამიტომ, თემურმა გაიკითხა, ვინ შეგვიკერავდა ფარდებს კარგად. ასწავლეს ვინმე თამრიკო. თემურმა დაურეკა, მაგრამ არ უთქვამს, ვინ თემური იყო. მოკლედ, იმას არ ეცალა და რამდენიმე დღეში თვითონ დაურეკა. სად მოვიდე, სად მოგიტანოთ ფარდებიო, – ჰკითხა თემურმა. ხილიანი იცითო? ვიციო, – ეუბნება თემური. იქ რომ მარკეტი „ხილიანია“, ხომ იცით, იქ, ცოტა ქვემოთ, არის სახლი, სადაც ცხოვრობს თემურ წიკლაური და, აი, იქ მობრძანდითო. სწორედ ის თემურ წიკლაური გირეკავთო. თურმე, ჩვენს მეზობლად, გვერდზე სადარბაზოში იყო ნათესავთან ეს თამრიკო და იქ კერავდა (იცინის).
– იცნობდით?
– არა, რა თქმა უნდა! ქუთაისში ცხოვრობს და, როცა შეკვეთები დაუგროვდება, მაშინ ჩამოდის თავის ნათესავთან და კერავს.
– გასტროლებზე ყოფნისას იძენდით საოჯახო ნივთებს?
– მაშინ ეს ცოტა ძნელი იყო. მახსოვს, უკრაინაში, ზაპოროჟიეში ვიყავით გასტროლებით. მაღაზიაში ძალიან მოგვეწონა ავეჯის გარნიტური და საქართველოში მის გადმოსაგზავნად იქაური რაიკომის მდივნის ნებართვა ავიღეთ. საგანგებოდ წავედით რაიკომში, წამოვიღეთ ხელმოწერილი და ბეჭედდასმული ნებართვა, მივიტანეთ მაღაზიაში და მხოლოდ ამის შემდეგ გადმოგვიგზავნეს თბილისში (იცინის). უცხოეთიდან ძირითადად ფაიფურის „ბეზდელუშკები“ ჩამომქონდა და ბევრი მათგანი ახლაც მაქვს. კაფელი, მეტლახი და ასეთი რაღაცეები უცხოეთიდან ჩვენ არ ჩამოგვიტანია, აქაც შეიძლებოდა შოვნა და აქ ვყიდულობდით. დღესაც, მგონი, მოდურია ავეჯის უცხოეთიდან გამოწერა, მაგრამ, რასაც ბინაში ხედავთ, ყველაფერი აქ არის ნაყიდი.
– ვინ არის ამ მშვენიერი ნახატების ავტორი?
ქეთი წიკლაური: დედა. დედა პასტელში ხატავს. ლილი მრავალმხრივ ნიჭიერი ადამიანია: ძალიან კარგად ხატავს, კერავს, ქსოვს არაჩვეულებრივ ჩანთებს და ბინის ინტერიერის გაფორმებაზეც დედამ იზრუნა.