სისხლში სილიციუმის შემცველობა უმნიშვნელოა, თუმცა მისი შემცირება ორგანიზმისთვის სახიფათოა. ამ დროს ადამიანი მწვავედ რეაგირებს ამინდის ცვლილებაზე, უარესდება მისი ფსიქიკური მდგომარეობა. თმა ხდება მტვრევადი და, შესაძლოა, დაიწყოს გამელოტება, კანი კარგავს ელასტიკურობას.

სილიციუმი არის შემაერთებელი ქსოვილის შემადგენელი ნაწილი. ასაკთან ერთად, ამ მიკროელემენტების შემცველობა ორგანიზმში მცირდება. ძვლების მტვრევადობა ხანდაზმულ ასაკში აიხსნება არა მხოლოდ კალციუმის, არამედ სილიციუმის ნაკლებობითაც.

თვალის ბროლი შეიცავს ოცდახუთჯერ მეტ სილიციუმს, ვიდრე თვალის კუნთი. ამიტომ, კატარაქტის ერთ-ერთი სახეობა სწორედ სილიციუმით იკურნება. ასევე, ძველად მას გამოიყენებდნენ ასთმითა და გაციებით გამოწვეული დაავადებების დროს.

სილიციუმი ებრძვის დისტროფიას, ეპილეფსიას, რევმატიზმს, გასუქებასა და ათეროსკლეროზს. რკინისა და კალციუმისგან განსხვავებით, სილიციუმი ადვილად შეითვისება ორგანიზმის მიერ ხანდაზმულ ასაკში.

სილიციუმის შემცველი ძირითადი საკვებია: კიტრი, ნიახური, რძე, პრასი, თალგამი, მზესუმზირა, პომიდორი, ბოლოკი და შვიტა.